12- بانوان فرهیخته / حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)

حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها) 

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ «لهَُمْ دَارُ السلَمِ عِندَ رَبهِمْ  وَ هُوَ وَلِیُّهُم بِمَا کانُوا یَعْمَلُونَ» «ایشان در پیشگاه پروردگارشان، سَراى سلامت دارند، و همو به پاداش کارهایى که مى‏ کرده ‏اند، دوستدار ایشان است .» قرآن کریم / سوره انعام / آیه 127

در روز اوّل ماه رمضان سال 208 ه. ق.، زاهده عابده، بانوی مکرمه، حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، در «مصر»، از دنیا رفت .

مزار این بانوی مکرمه، هم اکنون در بخش «دارالسباع»، بین «قاهره» و «فسطاط» مورد زیارت مردم قرار دارد .

حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، دختر «حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) بود که در 11 ربیع الاوّل سال 145 ه. ق. در «مدینه النبی» به دنیا آمد .

طبق روایتی، حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، عمّه ی محترمه ی حضرت عبدالعظیم الحسنی (علیه السلام) است (1) .

هنگامی که حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، شانزده سال داشت (ماه رجب سال 161)، با جناب «اسحاق مؤتمن»، فرزند حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) ازدواج کرد، و صاحب دو فرزند به نام های «قاسم» و «اُم کلثوم» شد .

هجرت به مصر

یکی از کارگزاران عباسی در «مدینه النبی»، مأموریت یافت که به خانه های خاندان حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حمله بکند، اموال آنها را غارت نماید ... از این رو حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، در ذی الحجه سال 192 ه. ق. به همراه همسر و دو فرزندش، پس از به جا آوردن آخرین حجّ خود، به سوی «بیت المقدس رهسپار شد .

آن بانو، پس از عبادت در مسجد قدس به سوی «الخلیل» برای زیارت حرم حضرت ابراهیم (علیه السلام) رفت، و با زاری و ندبه گفت : ای فرستاده ی الهی ! ... تو که در نزد حضرت ربّ جلیل، منزلتی داری، و خلیل او هستی، واسطه باش تا از دریای بیکران حقیقت بهره مند گردم، ...عاجزانه از تو می خواهم مرا از چشمه ی فضیلت خویش بهره مند سازی، و زمینه ای فراهم نمایی که در پرتو مقام مقدست، از فیض قدوسی توشه برگیرم ...»

در این هنگام ندایی از داخل مرقد حضرت ابراهیم (علیه السلام) گفت : ای دخترم ! نفیسه ! بَر تو مژده دهم که خداوند از بانوان صالح و شایسته ات قرار داده ...»

بعد از آن، آن بانوی مکرمه، به همراه خانواده به سرزمین مصر رهسپار شده، و در 25 رمضان سال 193 ه. ق. وارد آن سرزمین شد و مورد استقبال علویان آن سرزمین قرار گرفت، و در آنجا پس از هفت سال زندگی، در سن 63 سالگی به سرای قُرب الهی شتافت .

حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، در طول سال، دائم الصیام بود، و همواره در حال عبادت و قرائت قرآن کریم بود .

حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، برای خود قبری آماده کرده بود، و پیوسته در آن قبر نماز می خواند و ختم قرآن کریم می نمود .

آن بانوی مکرمه، در اوّل ماه رجب بیمار شد، و نامه ای به همسرش که در شهر «مدینه النبی» بود، نوشت و ایشان را از احوال خود با خبر کرد .

در شب اوّل ماه رمضان بیماری شدّت پیدا کرد، و فردای آن روز، در حالتی که روزه بود، طبیب آوردند، و طبیب اَمر به افطار کرد .

حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها) فرمود :  وا عجبا ! سی سال است از خداوند مسئلت دارم با حالت روزه از دنیا بروم، و اکنون که روزه هستم، افطار کنم ؟!!

پس از آن، خواندن سوره انعام را شروع کرد، و چون به آیه ی مبارکه ی «لهَُمْ دَارُ السلَمِ عِندَ رَبهِمْ ...» رسید، از دنیا رفت .

شوهرِ نفیسه خاتون (سلام الله علیها) زمانی رسید که آن حضرت از دنیا رفته بود . ایشان می خواست که آن بانوی مکرمه را به «مدینه النبی» ببرد و در قبرستان «بقیع» نزد اجداد طاهرینش دفع کند، امّا مردم مصر با التماس و درخواست، آن بانوی مکرمه را نگه داشتند .

جناب اسحاق مؤتمن، بدن آن حضرت را درمحل فعلی دفن کردند و مجرب است که دعا کنار قبر آن بانوی مکرمه مستجاب است .

با اعلام خبر وفات حضرت نفیسه خاتون (سلام الله علیها)، مردم از بلاد و نواحی اطراف، برای تشییع جنازه آن بانوی مکرمه و پرهیزگار به شهر آنها آمدند و دسته دسته بَر وی نماز گزاردند .

پی نویس 

1- حضرت ابوالقاسم عبدالعظیم الحسنی، فرزند عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) است . تقریباً می توان گفت : «عمه ی پدر حضرت عبدالعظیم الحسنی است .»

منابع مکتوب

- زندگانی سیده نفیسه سلام الله علیها

- وقایع الشهور

- تتمه المنتهی

- منتخب التواریخ

منابع الکترونیکی

- امام زاده های ایران و جهان (شوق زیارت)

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی