14- شعر / مرغ بهشتی

شعر : مرغ بهشتی

شاعر : منیژه شهرابی

یادی از فاجعه ی دردناک هفتم تیر سال 1360

دیدی چه آمد بر سرِ یاران

می دانی چه ستم ها کرد روزگاران !

در مجلس دوستان !

هم پروانه بسوخت و هم شمع

هم سوختند به یکباره «هزاران»

سوختند و خاکستر شدند

چونان شمع،

بال و پَر زدند پروانه سان

تا دَمِ صبح امید

تا وقت طلوع خورشید

ای دلِ خفته

عافل رِ شب زنده داران !

در جاده ی نیستی و خطر

در جاده ی امید و هدف

کو یک قدم برای خدا ؟

به سوی خدا ؟

ما ماندیم و سکون !

رفتند به یکباره «تک سواران»

پرنده پرواز کرد

          به سوی خورشید

نَه ترسی زِ طوفان

نَه بیمی زِ باد و باران

مرغ بهشتیِ ما

پرواز آغاز کرد

نشسته اند زِ غمِ رفتنش

به سوگ، دوستداران !

این شعر را در همان روزهای رُخداد غم انگیز «هفتم تیر» سروده ام .

منیژه شهرابی