1- درسی از قرآن کریم / ترا دنیا فریب ندهد !

ترا دنیا فریب ندهد ! 

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ «لایَغُرَّنَّک تَقَلُّب الَّذِینَ کَفَرُوا فى الْبِلَدِ» «ترا دنیا فریب ندهد، آنگاه ببینى کافران، شهرها را به تصّرف درآورده‏ اند .» «مَتَعٌ قَلِیلٌ ثُمَّ مَأْوَاتُ‏مْ جَهَنَّمُ  وَ بِئْس المِْهَادُ» «دنیا متاعى اندک است، و پس از این جهان، منزلگاه آنان جهنّم است، و چقدر آنجا بَد آرامگاهى است .» قرآن کریم / سوره آل عمران /  آیات 196 و 197

خداوند عزّ و جلّ، در آیات فوق، خطاب به حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید : وقتی می بینی کافران، شهرها را به تصّرف درآوردنده اند، یعنی بَر شهرها و سرزمین ها، حکمرانی می کنند، گویی دنیا در دستانشان است و همه چیز بَر وفق مُرادشان، مبادا فریب بخوری و فکر کنی این ها که کافر هستند، چرا اینقدر عزّت دارند و صاحب و پادشاه دنیا شده اند، نَه، فریب نخور، دنیا در مقابل آخرت، کالای بسیار ناچیز و بی ارزشی است، که به این کافران دادیم، تا به خیال و اوهام خود خوش باشند، دیری نمی گذرد، که همه چیز از آنها گرفته می شود، و مرگ به سراغشان می آید، در حالی که برای آخرتشان، هیچ توشه ای ذخیره نکرده اند .

{البته، خطاب خداوند عزّ و جلّ، حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) است، ولی منظور، تمامی انسان ها است .}

چنانچه، در آیات 7 و 8 سوره کهف آمده است، خداوند عزّ و جلّ می فرماید : ما زمین را، چنان آراسته  می کنیم، که جلوه گری بکند، فریبنده بشود، تا مردم را مورد آزمایش قرار بدهیم، تا ببینیم کدامیک از آنها، واقعاً ایمان قوی دارند و فریفته ی جلوه گری ها و افسون های زمین نمی شوند . 

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ «إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلى الأَرْضِ زِینَةً لهََّا لِنَبْلُوَهُمْ أَیهُمْ أَحْسنُ عَمَلاً» «ما، آنچه در زمین جلوه گر است، زینت و آرایش زمین قرار داده ایم، تا مردم را به آن امتحان بکنیم، که کدامیک در طاعت خداوند، اعمالشان نیکوتر خواهد بود .» «وَ إِنَّا لَجَعِلُونَ مَا عَلَیهَا صعِیداً جُرُزاً» «و ما، آنچه را زینت (زمین) گردانیدیم، همه را به دست ویرانی و فنا می دهیم .» قرآن کریم / سوره کهف / آیات 7 و 8

برای مثال، شخص با ایمانی، که خودش معتقد است که هرگز فریفته ی دنیا نمی شود، و زندگی معمولی هم دارد، یک دفعه، دنیا به او روی می آورد، صاحب مال و اموال بسیاری می شود، حال به فکر این می افتد، به فکر توسعه وضعیت خانه و زندگی اش بشود، خانه اش را بزرگتر می کند، با وسایل بسیار مجلّل و آخرین مُدل .

حالا، اگر تا اینجا هم ترمز بکند، و کوتاه بیاید، و به همین هم بسنده بکند، خوب است، بعد یادش می افتد در شمال یک ویلا هم بخرد برای مواقعی که می خواهد به اتفاق خانواده به شمال برای تفریح و خوشگذرانی برود، بعدش هم یک باغ تو دماوند، بعدش هم .... بعدش هم ... بعدش هم ... خودش را هم فریب می دهد که من لیاقتِ این زندگی را دارم، زیرا خداوند به من نظر کرده، لابد دیگری، برادرم، خواهرم، دوست و آشنا که ندارند، لیاقتش را نداشتند ! بلاخره، چنان غرق این زندگی سرشار از لذّات کاذب و گناه آلوده می شود، بعد هم نوبت خداوند است که تمامی این زینت را یکباره از او پس می گیرد، اتفاقاً به همین دلیل، که لیاقتش را نداشت، زیرا این مال و ثروت، فقط جهت امتحان و آزمایشش بوده، نَه دست مسکینی را گرفته، نَه به ذی القربی خود رسیدگی کرده، نَه دست نوازش بَر سرِ یتیمی کشیده، جدا از این ها، گناه پشت گناه هم انجام داده است، والله اعلم ... حالا می بینیم، آدم ها، همین خودِ من، چرا به دیگران مَثَل بزنم، خودم را می گویم، وقتی دچار گرفتاری می شویم، آن وقت فریادمان به آسمان هفتم می رسد که ای خدا ! مگر من چه کرده ام، چه گناهی از من سَرزده، که باید این بلاها سَرم بیاید ... 

خداوند عاقبت همه ی ما را ختم به خیر بکند . ان شاء الله

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی