2- مهدویت / قرآن کریم و حضرت مهدی (عجل الله تعالی) (2)

 

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«هُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صدُّوکمْ عَنِ الْمَسجِدِ الْحَرَامِ وَ الهَْدْى مَعْکُوفاً أَن یَبْلُغَ محِلَّهُ  وَ لَوْ لا رِجَالٌ مُّؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُّؤْمِنَتٌ لَّمْ تَعْلَمُوهُمْ أَن تَطئُوهُمْ فَتُصِیبَکُم مِّنْهُم مَّعَرَّةُ بِغَیرِ عِلْمٍ  لِّیُدْخِلَ اللَّهُ فى رَحْمَتِهِ مَن یَشاءُ  لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَاباً أَلِیماً»

«هم آنان بودند که به خدا کافر شدند و راه مسجد الحرام را بر شما بستند و هدی (قربانی های) شما را، از رسیدن به محل خود (مکه) جلوگیری کردند و اگر مردان مؤمن و زنان مؤمنه که شما اکنون نمی شناسید (در مکه) وجود نداشتند که اگر حمله کنید آنها را ندانسته پامال و هلاک می سازید، پس دیه و غرامت خون آن مؤمنان به گردن شما می ماند (اگر این قضیه نبود، به شما اجازة حمله به مکه داده می شد، ولیکن این اجازه به تأخیر افتاد) تا خدا هر که را بخواهد در رحمت خود داخل گرداند . اگر شما عناصر کفر و ایمان از یکدیگر جدا می شدید، همانا کافران را به عذاب دردناک معذب می ساختیم .»

«إِذْ جَعَلَ الَّذِینَ کَفَرُوا فى قُلُوبِهِمُ الحَْمِیَّةَ حَمِیَّةَ الجَْهِلِیَّةِ فَأَنزَلَ اللَّهُ سکینَتَهُ عَلى رَسولِهِ وَ عَلى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَلْزَمَهُمْ کلِمَةَ التَّقْوَى وَ کانُوا أَحَقَّ بهَا وَ أَهْلَهَا  وَ کانَ اللَّهُ بِکلّ‏ِ شىْ‏ءٍ عَلِیماً»

«براى اینکه آنها که کافر شدند حمیّت ‏هاى جاهلیت را در دل پروریدند و خدا در مقابل آن نیروى درونى کفار نیروى سکینت (وقار واطمینان خاطر) بر رسول خود و بر مؤمنین نازل کرد و کلمه تقوى را نیروى جدا ناشدنى ایشان کرد و ایشان سزاوارترین کس به آن بودند و اهلیت آن را داشتند و خدا به هر چیزى دانا است .»

«لَّقَدْ صدَقَ اللَّهُ رَسولَهُ الرُّءْیَا بِالْحَقّ‏ِ  لَتَدْخُلُنَّ الْمَسجِدَ الْحَرَامَ إِن شاءَ اللَّهُ ءَامِنِینَ محَلِّقِینَ رُءُوسکُمْ وَ مُقَصرِینَ لاتخَافُونَ  فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَلِک فَتْحاً قَرِیباً»

«و خداوند آن رؤیا را که در خواب به تو نشان داد که ان شاء الله به زودى داخل مسجد الحرام خواهید شد در حالى که از شرّ کفار ایمن باشید و سر بتراشید و بدون هیچ ترسى تقصیر کنید، دیدى که چگونه آن رؤیا را به حق به کرسى نشاند . آرى او چیزهایى مى‏ دانست که شما نمى ‏دانستید و به همین جهت قبل از فتح مکه فتحى نزدیک (صلح حدیبیه و فتح خیبر) قرار داد .»

هُوَ الَّذِى أَرْسلَ رَسولَهُ بِالْهُدَى وَ دِینِ الْحَقّ‏ِ لِیُظهِرَهُ عَلى الدِّینِ کلِّهِ  وَ کَفَى بِاللَّهِ شهِیداً(28)   فتح

«او کسى است که رسول خود را به هدایت و دین حق فرستاد تا دین حق را بر همه ادیان غالب سازد و بر حقیقت این سخن این گواهى خدا کافى است .»

«محَمَّدٌ رَّسولُ اللَّهِ  وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنهُمْ  تَرَاتُ‏مْ رُکَّعاً سجَّداً یَبْتَغُونَ فَضلاً مِّنَ اللَّهِ وَ رِضوَناً  سِیمَاهُمْ فى وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السجُودِ  ذَلِک مَثَلُهُمْ فى التَّوْرَاتِ  وَ مَثَلُهُمْ فى الانجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شطئَهُ فَئَازَرَهُ فَاستَغْلَظ فَاستَوَى عَلى سوقِهِ یُعْجِب الزُّرَّاعَ لِیَغِیظ بهِمُ الْکُفَّارَ  وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ مِنهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِیمَا»

«محمد(ص)، رسول خدا است و یاران و همراهانش بر کافران بسیار سخت دل و با یکدیگر بسیار مشفق و مهربانند . ایشان را مى ‏بینى که همواره در رکوع و سجودند و در طلب فضل و رضوان خدایند . علامتشان در رخسارشان از اثر سجده نمایان است ، این وصف حال ایشان است در تورات و وصف حال ایشان در انجیل مانند دانه ای می ماند که چون نخست سر از خاک برآرد، شاخه های نازک و ضعیف باشد، پس از آن قوّت یابد تا آنکه ستبر و قوی گردد و بر ساق خود راست و محکم بایستد که دهقانان در تماشای آن حیران مانند (و به شگفت آیند)؛ همچنین اصحاب محمد (ص) از ضعف به قوّت رسند تا کافران عالم را از قدرت خود به خشم آورند . خدا وعده فرموده که هر کس از آنها ثابت قدم در ایمان و نیکوکار باشد، گناهانش را ببخشد و اجر عضیم عطا کند .»

قرآن کریم / سوره فتح / آیات 25 الی 29

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی             دل بی تو به جان آمد، وقت است که بازآیی

علامات ظهور (1)

خروج دجّال

و آن ملعون ادّعای الوهیت نماید و به وجود نحس او، خونریزی و فتنه در عالم واقع خواهد شد .

از اخبار ظاهر می شود که یک چشم ودجّال، مالیده و ممسُوح است و چشم چپ او، در میان پیشانیش واقع شده و مانند ستاره می درخشد ... فریاد می کند : «اولیایی انا ربکم اعلی»، در این وقت شیاطین و سحره و جادوگران به دورش حلقه می زنند و با انواع آلات طرب، و لهو و لعب، نغمات شیطانی سَر می دهند، بطوری که دلهای مردم ضعیف النفس، شیفتة آنها می شود .

حضرت محمد مصطفی (ص)، فرموده اند، «وقتی دجّال خروج کند، هر مؤمنی با دیدن او، اگر آب دهان به روی او بیاندازد و سوره حمد را بخواند، سحر دجّال ملعون بر او اثر نکند .»

چون آن ملعون ظاهر شود، عالم را پُر از فتنه و آشوب نماید و میان او و لشکر حضرت قائم (عجِِّل الله تعالی فرجه الشریف) جنگ واقع شود، بلاخره، آن ملعون به دست مبارک حضرت حجّت الهی (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) و یا به دست حضرت عیسی بن مریم (س) کشته می شود .

منبع : کتاب منتهی آلامال / مرحوم شیخ عباس قمی / ناشر: بوکتاب / 1385 / صفحه 1337 (با تصرّف و تلخیص و ویرایش)

جمعه های انتظار ... منیژه شهرابی