1- درسی از قرآن کریم / آبِ پاک !

آبِ پاک ! 

بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ  «وَ هُوَ الَّذِى أَرْسلَ الرِّیَحَ بُشرَا بَینَ یَدَى رَحْمَتِهِ  وَ أَنزَلْنَا مِنَ السمَاءِ مَاءً طهُوراً»  «او است که بادها را نوید بخش پیشاپیش رحمت خویش کرد و از آسمان آبى پاک نازل کردیم .»                                         قرآن کریم / سوره فرقان / آیه 48

«آب»، یکی از مواد مایع و فراوان ترین ماده ی مرکب بر روی سطح  

 کره ی زمین و بسترِ اوّلیه حیات به شکلی که امروز می شناسیم .  

 بیش از 70% سطح کره زمین را آب پوشانده است (نزدیک به 360  

 میلیون از 510 کیلومتر مربع، با وجود این تنها 2% از آب های کره زمین قابل شُرب است و باقی آن به علّت محلول بودن انواع نمک ها، خصوصاً نمک طعام غیر قابل استفاده است . از این 2% آب شیرین هم، بیش از 90% به صورت منجمد در دو قطب زمین و دور از دسترس بشر واقع شده است . 

فرمول شیمیایی آب، H_۲O است . موکلول آب از دو اتم «هیدروژن» و  

یک اتم «اکسیژن» تشکیل شده است که با پیوند های کووالانس به  

هم متصل شده اند . اتم های هیدروژن دارای بارِ مثبت هستند و با  

زاویه ی نزدیک به ۱۰۵ درجه در اطراف اتم اکسیژن قرار گرفته اند که  

این موضوع باعث قطبی شدن پیوندهای مولکول آب شده است .

آب باران

در آیه ی 48 سوره فرقان، آب باران، به «آب طهور« تعبیر شده است . واژه ی طهور و طهارت (به معنی مصدری)، یعنی «پاکی از نجاست است»، یا پاکی از چرک، پلیدی، بوی بد، عرق، گندیدگی، و مواردی از این قبیل می باشد . «طهور»، به معنی فاعلی و وصفی، یعنی : چیزی که موارد مزبور را ندارد، یا آنها را برطرف می کند . 

چرا آب باران را «آب طهور» نامیده شده است ؟ به این دلیل که اگر آب های زمین در روند تبخیر شدن و به جوّ رفتن و ابر شدن و باریدن، نمی بودند، آب های زمین می گندید، زیرا در هر لحظه میلیون ها جانور در آنها متولد می شود و می میرد . 

در سال، حدوداً 380 هزار کیلومتر مکعب آب از سطح آب ها و خشکی ها تبخیر می شود . 

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی