9- تاریخ اسلام / وفات حضرت ابوطالب (علیه السلام)

وفات حضرت ابوطالب (علیه السلام)

سید بطحاء حضرت ابوطالب (علیه السلام)، سه سال قبل از هجرت و در روز 26 رجب سال دهم بعثث، در سن 81 سالگی از دنیا رفت (1) .

نام مبارک آن حضرت «عمران» است و پدرشان حضرت عبدالمطلب، و مادرشان «فاطمه بنت عمرو بن عائذ است . حضرت ابوطالب (علیه السلام) با حضرت عبدالله (علیه السلام)، پدر بزرگوار حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و «زبیر بن عبدالمطلب»ف برادر «ابوینی» بودند، یعنی از طرف پدر و مادر، یکی بودند و سایر اولاد حضرت عبدالمطلب (علیه السلام) با این سه بزرگوار فقط از طرف پدر، یکی بودند .

علامه مجلسی رحمه الله می فرماید : امامیه اتفاق دارند بر اسلام و ایمان جناب ابوطالب علیه السلام به حضرت محمّد رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و اینکه هیچ گاه عبادت بُتی نکرده، بلکه آن حضرت یکی از اوصیاء حضرت ابراهیم خلیل الله (علیه السلام) است و اَمر اسلام و ایمان او در شیعه مشهور است و علمای شیعه کتاب های زیادی در این زمینه تحریر نموده اند .

شیخ صدوق رحمه الله می فرماید : در حدیث آمده که جناب عبدالمطلب (علیه السلام)، حجت الهی و جناب ابوطالب (علیه السلام) وصی ایشان بوده است . طبق روایات ودایع انبیاء، عصاء حضرت موسی کلیم الله (علیه السلام) و انگشتر حضرت سلیمان نبی الله (علیه السلام) و ... توسط حضرت عبدالمطلب (علیه السلام) به حضرت ابوطالب (علیه السلام) سپرده شد که ایشان، آنها را به حضرت خاتم الانبیاء محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) سپردند .

«ابن ابی الحدید» در ضمن اشعاری می گوید : اگر ابوطالب (علیه السلام) و پسرش (یعنی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام) نبودند، از دین (دین اسلام) اثری نبود که این چنین استوار شد ... (2) .

وقتی که حضرت ابوطالب (علیه السلام) از دنیا رفت، و هنگام کفن و دفن ایشان، حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، با حُزن و اندوه فرمودند : «ای عمو ! در کوچکی مرا کفالت کردی و در بزرگی مرا نصرت و حمایت نمودی .»

بعد رو به مردم کردند و فرمودند : «سوگند به خدا که اذن شفاعت می دهم در روز قیامت به عمویم که جن و انس از آن شفاعت تعجب کنند .»

با رحلت حضرت ابوطالب (علیه السلام)، حضرت جبرئیل امین (علیه السلام) نازل شده و به حضرت محمّد مصطفی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) گغت : «یاورِ تو از دنیا رفت، هجرت کن .» (3)

منابع

1- منتخب التواریخ، ص 43 و 80 / بحارالانوار، ج 19، ص 24 / فیض العلام، ص 326 / قلائد النحور، ج رجب، ص 248 / مصباح المتهجد، ص 749 / وقایع الایام، ج 1، ص 303

2- شرح ابی الحدید، ج 14، 85 ، در وقایع الایام، ج 1، ص 289 می گوید : به گفته سیوطی احادیثی که جسارت به آن بزرگوار کرده اند، از موضوعات زمان معاویه و غیرآن است، برای شادی شجره ملعونه بنی امیه، و منجمله از راویان آن «مغیره بن شعبه» است که در عداوت و دشمنی با «بنی هاشم» شهره ی آفاق است .

3- بحارالانوار، چ 19، ص 69

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی