هر شب تنهایی ...

هر شب تنهایی با خدا راز و نیاز کردن

هر شب تنهایی ...

هر شب تنهایی با خدا راز و نیاز کردن

16- ادبیات / محمّد اقبال لاهوری

«محمّد اقبال لاهوری»، معروف به «علاّمه اقبال»، در 18 آبان ماه سال 1256 در «سیالکوت» (ایالت پنجاب پاکستان) به دنیا آمد و در 1 اردیبهشت ماه سال 1317 از دنیا رفت .

«اقبال لاهوری»، هم فیلسوف بود، هم شاعر . «اقبال» در فلسفه، منبع افکارش، «قران کریم است و در شعر، می توان گفت یکی از سرشناس ترین شاعرِ پارسی گوی غیرایرانی در ایران است . از کلّ 12 هزار بیت شعری که سروده است، 7000 هزار بیت آن فارسی است و تز دکترای وی مربوط به «سیر حکمت در ایران» بوده است .

«اقبال لاهوری» معتقد است : زنان مسلمان باید سیرت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دخت گرامی حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) را دستورالعمل و سرمشق خود سازند، به حجاب و عفاف گرایند و از خودنمایی و بی بند و باری زنانِ غربی احتراز جویند، زیرا حضرت زهرا (سلام الله علیها) به عنوان دختر و همسرِ ایده آل و مادر نمونه، شایسته ی هرگونه تقدیر و تحسین است .

شعر زیر از «اقبال لاهوری»، در تقدیر از حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است :

 

مریم از یک نسبت عیسی عزیز

                   از سه نسبت حضرت زهرا (س) عزیز

نورِ چشم رحمه للعالمین

                   آن امام اوّلین و آخرین

آنکه جان در پیکرِ گیتی دمید

                   روزگارِ تازه آیین آفرید

بانوی آن تاجدار هل أتی

                   مرتضی، مشگل گُشا، شیرخدا

پادشاه و کلبه ای ایوانِ او

                   یک حسام و یک زره، سامانِ او

مادر، آن مرکز پرگارِ عشق

                   مادر، آن کاروان سالارِ عشق

آن یکی، شمع شبستان حَرَم

                   حافظ جمعیت خیرالاُمَم

تا نشیند آتش پیکار و کین

                   پُشتِ پا زد بَر سَرِ تاج نگین

در نوای زندگی سوز از حسین (ع)

                   اهل حقّریال حُرّیت آموز از حسین (ع)

سیرت فرزند ها از اُمّهات

                   جوهر صدق و صفا از اُمّهان

مزرع تسلیم را حاصل بتول

                   مادران را اُسوه ی کامل، بتول

بهر محتاجی دلش آنگونه سوخت

                   با یهودی چادرِ خود را فروخت

نوری و هم آتشی فرمانبرش

                   که رضایش در رضای شوهرش

آن ادب پرورده ی صبر و رضا

                   آسیا گردان و لب، قرآن سرا

گریه های او، زِ بالین بی نیاز

                   گوهر افشاندی به دامان نماز

اشک او برچید جبرئیل از زمین

                   همچو شبنم ریخت بَر عرشِ برین

رشته ی آیین حقّ، زنجیرِ پاست

                   پاس فرمان جناب مصطفی (ص) است

ورنه گِرد تُربتش گردیدمی

                   سجده ها بَر خاکِ او پاشیدمی

 

تهیه و تنظیم ... منیژه شهرابی

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد